Uitgangspunt voor het werk van Rombouts (tekeningen: houtskool en krijt op papier) is haar directe betrokkenheid met de kleigrond van de IJsselmeerpolders.
Haar vader is een van eerste agrariërs in Oostelijk Flevoland.
De herinnering aan dit landschap speelt een belangrijke rol in haar werk:
– de kracht van de enorme kleivlakte
– de wijdheid, de ruimte, het licht
– de lucht die de aarde raakt en tekent
– de perspectieflijnen van de ploegvoren
– de beweging in de kleigrond door ploegen, zaaien en oogsten
– de verschillende structuren (grote, vette kluiten in de ploegvoor – fijne klei korrels in de pasgezaaide bietenpercelen)
Landschappen, transparante bodemprofielen, figuren, torso’s en portretten ondergaan
een wisselwerking en overlappen elkaar.
Krijt en houtskoollijnen en vlekken, variërend van lichtgrijs tot diep zwart, bewegen en krioelen binnen de gegeven context.
Laten het licht van het papier stralen en vormen organische stelsels waarin natuurkrachten een belangrijke rol spelen.
Het landschap als een complex geheel dat zijn geheimen niet wil prijsgeven.
Het landschap wordt een zelfportret.